Eleştirinin birinci işlevi, o yazarı, kitabı okutmaktır. Okuru bilgilendirmek, yapıtın önemini vurgulamak, yazarın edebiyatımızdaki yerini belirleyerek bu yapılırsa eleştiri türünün anlamı ortaya çıkar. Füsun Akatlı, gerek eleştirilerinde, gerekse eleştirel denemelerinde bu kuralı uygulamıştır. Ben eleştirmenlerin inceledikleri metne boyut kazandırdıkları kanısındayım. Füsun Akatlı’nın denemelerini okurken, bir eleştirmenin bilgi birikiminin çeşitlemesini duyumsarım. Eleştirilerini de okurken, eleştirinin kuru üslubunun lezzet kazanmasını, başarılı denemeciliğine bağlarım. Bu kitapta birçok öykü ve öykücüyü inceleme/eleştiri büyütecinin altına getiriyor. Bildiğiniz, tanıdığınız öykülerse, bu yazıları okuduktan sonra bir kez daha yeni okumalara yöneleceksiniz; çünkü eleştirmen size yeni okuma pencereleri açıyor. Eleştiri kurallarını, ölçütlerini mekanik biçimde uygulamaz. Her yazar için yeniden yorumlanması gerektiğini bilir. Okur-yazar ilişkisindeki sorumluluğun her zaman altını çizmiştir. Hiç kuşkusuz, onun yazılarının ardında sadece edebiyat birikimi yoktur. Eleştirilerinde, edebiyat birikiminin yanısıra, dünya görüşünün bir yazar için önemini, kültürün kuşatıcılığını, felsefenin yerini de fark edeceksiniz. Öykülerin, öykücülerin dünyasını, ayrıntılarıyla bulacaksınız bu kitapta.

— Doğan Hızlan