Kapının menteşelerinden biri kırıldı. İhtiyar elini gözünden indirip sıkıca Rüya’ya sarıldı. Sol gözünden ipince bir kan sızıp, damlalı beyaz elbisemin üstüne düştü. Rüya avazı çıktığı kadar bağırıp ağlıyor, gözleri beni arıyordu çaresiz. Fakat ben elimdeki Çelpere’yi fırlatıp oradan uzaklaşmıştım çoktan! Bu anı sanki daha önce yaşamıştım. Çardakta… Yine mi kaçtığım yere döndürmüştü oyun beni! Oyun mu? Tam olarak hatırlamıyordum.

Yusuf Atılgan’ın edebiyat akrabaları kimlerdir diye düşünüyordum ki, genç bir yazar ilk kitabı “KOMİ VE KEMİKLER” ile parmak kaldırıyor: Gönül Çolak’tır bu.

— Ahmet Telli

Öyküler fantastik ve nevrotik arasında kurulan gerilimde salınırken hem mekiksel, hem de sarmal devinimlerle ilerleyen özgün bir kurgu, duru bir dil, bireyin köşeye sıkıştırılmışlığına karşı çarpıcı bir isyan birlikte örgülenmiş. Etkileyici…

— İsmail Mert Başat

Kim ne derse desin hamurunda var; mayası sağlam bir öykücü… Öykülerse tam anlamıyla bir usta işi.

— Tarık Dursun K.

Gönül Çolak ve öyküleri, hayatla yaptığımız hesaplaşmada; tutunup sığınabileceğimiz sağlam bir ışık… Ama bir o kadar da yakıcı.

— Ülkü Tamer