Belki de insan
baştan uca tırnaktı tanrıdan önce.
Düşlerdi tek besleyip kuruttuğumuz ürün,
bir kutu vardı elimizde, tek onu dolu
sanıyorduk. Burada değildi aslında
aradığımız, durmadan uzağa bakıyorduk,
binbirinci günün bitiminde bir yere
çekildik hepimiz ve ayrılıp sobaya
yanaştım iyice – gövdem yapışsın
ve erisin diye kor gövdenin içinde:
Yazdım herkes uyuduğunda sonuncu masalı
ilkinin öncesine, yazdım ve kurtuldum
yıllardır beni kilitleyen düğümden:
Ben babasız büyümüştüm, bir gece
yangından artan korkunç bir izle.