Sinop’un Diogenes’i, birçoklarının gözünde Sokrates’in çılgın versiyonu, fıçısını şehir meydanında yuvarlama nedeni sorulduğunda, amansız ironisini göreve çağırmıştı: “Herkes bir şeyler yapıyor, fıçımı ondandır yuvarlıyorum”. Bir uyanık duruş, bir tetikte kalış ve bekleyiş cümlesi.

Zor zamanlardan geçiyoruz diyemeyiz, daha zor zamanlar biliyoruz, daha da zorlularını tanımamız işten değil. Yazı insanı, çekildiği kovukta uykusuzluğunu ağırlayadursun, dışarı çıktığında elinden tek gelenin fıçısını yuvarlamak olacağını anlamakta gecikmez. Çıkar yolu, önüne dikilen Dünya’yı ve Hayat’ı aralamak, kalın perdenin arkasında bekleyen loş kesitlere gözünü dikmek, seçebildiklerini imbikten geçirmektir.